జయశ్రీ నాయుడు || కభీ కభీ మేరే దిల్ మే... ||

.కభీ కభీ మేరే దిల్ మే 


గాత్రం పాదరసంలా ప్రవహించింది
శబ్దం నిశ్శబ్దాన్ని నిలదీసింది 

ఓక నిశ్శబ్దం ఎన్నో శబ్దాలకు మాతృక
ఒక వెలుతురు ఎన్నో చీకట్ల మధన జననం 
ఒక చూపు ఎన్నో గుడ్డితనాల గమ్యం 
ఒక జ్ఞానం ఎన్నో అజ్ఞానాల తీరం 

పయనించాలనుకున్న పాదాలు 
ముందుకో వెనుకకో 
విరామం లో ఆరామాన్ని వెతుక్కునే లోగా
మరో పయనం కోసం పిలుపులు 


కభీ కభీ మేరే దిల్ మే 
ఖయాల్ ఆతా హై 

జీవితపు వేళ్ళెక్కడో పాతుకుని 
బైటకు పంపిన చిగుళ్ళ పచ్చదనం
రోజుల్లా పుష్పిస్తుందా 

ప్రతి రేకూ విత్తై మొలకెత్తే
ఓ మోహన ఘడియ కోసమేనా 
ప్రతి కలా కాలం చీటీ మీద అక్షరమవడానికేనా 

కభీ కభీ మేరే దిల్ మే ఖయాల్ ఆతా హై 

(ఇవేళ ముఖేష్ గాత్రం మనసంతా 
కభీ కభీ.. పాడుకుంటూ.. )